Het is aftellen geblazen. Elke bom kan de laatste zijn. Nu is het van belang om natuurlijk geheim te houden welke bom de laatste zal zijn. Hoeveel zijn er eigenlijk nog? Duizend? Honderd? Tien? Nog drie? The Washington Post meldde gisteren dat de precisiebommen die in Libie worden ingezet door de strijdmachten van de NAVO op aan het raken zijn. Dit heeft de krant vernomen hebben uit bronnen van hoge NAVO functionarissen. De functionarissen worden natuurlijk niet met naam en toenaam genomend. Evenmin wordt er duidelijkheid gegeven over het aantal bommen dat nog geworpen kan worden. Is het bericht wel waar? Zit er een politiek doel achter het uitlekken van deze informatie? Is het een signaal aan de politici in met name West-Europa dat de bezuinigingen die in vrijwel in alle NAVO landen ingezet zijn nu hun tol gaan eisen? Willen de "hoge" NAVO functionarissen hiermee een signaal afgeven dat de Verenigde Staten zich wederom gaan inzetten in Libie? Toen een aantal weken geleden de NAVO eensgezind besloot om een eind te maken aan het bewind van Kadhafi leek het een kwestie te zijn van dagen. Wat te doen als Libie tegen een overmacht vanuit het Westen. Het Libische leger werd afgeschilderd als failliet. De vraag ging meer over hoe het verder moet met het land na Kadhafi dan dat er getwijfeld werd over de vraag of "we" Kadhafi wel even zouden afzetten. Nu een paar weken verder rijdt Kadhafi in een open auto door de straten van Tripoli en ruzien de ministers van defensie en hun regeringsleiders in Berlijn over de vraag hoe het nu verder moet. Vroeger speelde ik vaak Risk. Nachten lang. Behalve dat je een beetje mazzel nodig had, werd het spel bijna altijd gewonnen door degene met het grootste strategisch inzicht, de langste adem en het best in staat om bondgenootschappen te smeden die direct ontbonden werden naarmate de overwinning dichterbij kwam. Het uitputten van de tegenstander was cruciaal. Onder tafel op je schoot, onzichtbaar had je je troeven liggen. Kaartjes waarmee je extra munitie kon inzetten op een door jou gekozen moment. Voor je tegenspelers hield je dit angstvallig geheim. Nu had je er altijd iemand bij die zich armetieriger voordeed dan hij was. In stilte, met een trieste blik, steeds bereid om de gasten van drankjes te voorzien en toastjes te smeren en zich zodoende aan het spel te onttrekken potte hij langzaam een enorm leger op. Bijna onopgemerkt. Op het moment dat de tegenstanders zichzelf bijna uitgeput hadden speelde hij zijn troeven uit en rolde over het hele continent heen met zijn poppetjes om uiteindelijk het spel te gaan winnen. Hier moest ik aan denken toen ik het bericht van The Washington Post las. Het spel Risk wordt tegenwoordig niet zo veel meer gespeeld. Poker is veruit populairder. Er zijn weinig overenkomsten tussen het grote bordspel en het kaartspel dat Poker is. De grote overeenkomst is de mate van geheimzinnigheid die je in acht moet nemen over hoe sterk je bent. Een strakke blik, liefst zonnebril op en een onaantastbare lichaamshouding helpen daarbij. Het is alleen zo rauw dat het nu niet om een spelletje gaat maar om de bescherming van de bevolking van een land. NAVO tel niet alleen je zegeningen maar ook de kaarten die je in hand hebt voordat je ze op tafel gooit. En dat laatste geldt natuurlijk ook voor Kadhafi.
zaterdag 16 april 2011
Zaterdag Risk, Poker en de Bommen die opraken
Het is aftellen geblazen. Elke bom kan de laatste zijn. Nu is het van belang om natuurlijk geheim te houden welke bom de laatste zal zijn. Hoeveel zijn er eigenlijk nog? Duizend? Honderd? Tien? Nog drie? The Washington Post meldde gisteren dat de precisiebommen die in Libie worden ingezet door de strijdmachten van de NAVO op aan het raken zijn. Dit heeft de krant vernomen hebben uit bronnen van hoge NAVO functionarissen. De functionarissen worden natuurlijk niet met naam en toenaam genomend. Evenmin wordt er duidelijkheid gegeven over het aantal bommen dat nog geworpen kan worden. Is het bericht wel waar? Zit er een politiek doel achter het uitlekken van deze informatie? Is het een signaal aan de politici in met name West-Europa dat de bezuinigingen die in vrijwel in alle NAVO landen ingezet zijn nu hun tol gaan eisen? Willen de "hoge" NAVO functionarissen hiermee een signaal afgeven dat de Verenigde Staten zich wederom gaan inzetten in Libie? Toen een aantal weken geleden de NAVO eensgezind besloot om een eind te maken aan het bewind van Kadhafi leek het een kwestie te zijn van dagen. Wat te doen als Libie tegen een overmacht vanuit het Westen. Het Libische leger werd afgeschilderd als failliet. De vraag ging meer over hoe het verder moet met het land na Kadhafi dan dat er getwijfeld werd over de vraag of "we" Kadhafi wel even zouden afzetten. Nu een paar weken verder rijdt Kadhafi in een open auto door de straten van Tripoli en ruzien de ministers van defensie en hun regeringsleiders in Berlijn over de vraag hoe het nu verder moet. Vroeger speelde ik vaak Risk. Nachten lang. Behalve dat je een beetje mazzel nodig had, werd het spel bijna altijd gewonnen door degene met het grootste strategisch inzicht, de langste adem en het best in staat om bondgenootschappen te smeden die direct ontbonden werden naarmate de overwinning dichterbij kwam. Het uitputten van de tegenstander was cruciaal. Onder tafel op je schoot, onzichtbaar had je je troeven liggen. Kaartjes waarmee je extra munitie kon inzetten op een door jou gekozen moment. Voor je tegenspelers hield je dit angstvallig geheim. Nu had je er altijd iemand bij die zich armetieriger voordeed dan hij was. In stilte, met een trieste blik, steeds bereid om de gasten van drankjes te voorzien en toastjes te smeren en zich zodoende aan het spel te onttrekken potte hij langzaam een enorm leger op. Bijna onopgemerkt. Op het moment dat de tegenstanders zichzelf bijna uitgeput hadden speelde hij zijn troeven uit en rolde over het hele continent heen met zijn poppetjes om uiteindelijk het spel te gaan winnen. Hier moest ik aan denken toen ik het bericht van The Washington Post las. Het spel Risk wordt tegenwoordig niet zo veel meer gespeeld. Poker is veruit populairder. Er zijn weinig overenkomsten tussen het grote bordspel en het kaartspel dat Poker is. De grote overeenkomst is de mate van geheimzinnigheid die je in acht moet nemen over hoe sterk je bent. Een strakke blik, liefst zonnebril op en een onaantastbare lichaamshouding helpen daarbij. Het is alleen zo rauw dat het nu niet om een spelletje gaat maar om de bescherming van de bevolking van een land. NAVO tel niet alleen je zegeningen maar ook de kaarten die je in hand hebt voordat je ze op tafel gooit. En dat laatste geldt natuurlijk ook voor Kadhafi.
