Zaterdag FE11, Fitna 2 en 007 van het CDA

Nabeschouwing FE11, Fitna II en de James Bond van het CDA

Er zijn van die dagen dat je met grote verbazing het nieuws volgt. Verontwaardiging, ongeloof, en euforie maken zich van je meester. Soms elkaar afwisselend dan weer irritant tegelijkertijd. Noem het maar de ondraaglijke verwarring van het bestaan. Niets is wat het lijkt en je probeert media te vinden die het voor je kunnen duiden of je helpen met het formuleren van een passend antwoord. Het begon al met een promotiefilmpje van Sjaak van der Tak, een kweker uit het Westland die de SP de loef wil afsteken met het symbool van de rode tomaat. In de gedaante van Agent 007 zoeft hij door het beeld: "Van der Tak, Sjaak van der Tak". Beoogd CDA voorzitter. Dit kan niet waar zijn ging door me heen en ik besloot me niet bij de neus te laten nemen en rustig de dag verder af te wachten tot De Grap zich zou openbaren. Knap gevonden vond ik de move van het CDA om de Grap waarheid te laten lijken door een dominee naar voren te schuiven met de naam Peetoom. Een protestantse dominee met de naam van een katholiek familielid. Over verbinding gesproken. Bij Pauw en Witteman, de dag was al bijna voorbij besefte ik ineens dat ik bij de neus was genomen. Dit zijn de echte kandidaten! Of de tomatenkweker of de katholieke dominee krijgt de verantwoording over de Partij die met een reusachtige vrije val te maken heeft en dat zelf nog steeds niet beseft. Of, misschien wel beseft maar nog niet wil geloven dat de wereld om ons heen veranderd is en dat de tijden van weleer nooit meer terug zullen komen. Nee, neem dan de Grap van Wilders. Op de dag dat in Afghanistan een VN-gebouw werd overvallen door een grote groep protestanten die in actie kwamen tegen de verbranding van een Koran in de Verenigde Staten, kondigde hij Fitna 2 aan. Welgetimed! Maar kan niet waar zijn. Het CDA komt met James Bond en Wilders met Fitna 2. Het zou vandaag nog even wachten zijn op waar de derde coalitiepartij mee zou komen. Een overweldigende Grap van de altijd goedlachse Rutte zou niet uit kunnen blijven.

Om op de hoogte te blijven is Twitter een goed medium. Mijn twitterkring beslaat alle lagen van de bevolking. Jong en Oud. Links en rechts. Journalisten, columnisten, bloggers, marketing specialisten, spiritualisten, politici en marktkooplui. Meest mensen met een vrij beroep die de tijd en ruimte hebben om het nieuws op de voet te volgen en te delen. Genoeg varieteit om a la minuut geinformeerd te worden mocht zich iets belangrijks voordoen. Gisteren voelde ik me eenzaam. Mijn inner circle uit de twitterwereld had vergeten mij op de uitnodigingslijst te zetten voor een landelijk spektakel waar voorzover ik zag bijna alle twitteraars uit mijn omgeving wel voor waren uitgenodigd. Ik was er niet en mistte daardoor het grote nieuws. Geen VVD grappen, geen duiding van Fitna 2 en niets over het James Bond spektakel van het CDA. Alles draaide om FE11 waarvoor ik niet was uitgenodigd.

Om half 12 gisteravond was ik er uit. Ruth Peetoom en Van der Tak gaven net antwoord op de vraag of Fitna2 nu wel zo verstandig is toen ik een Tweet kreeg van een prominente Volkskrantredacteur. Ik was de laatste die er ingetuind was. FE11 was een grap, het Fake Event van 2011. Opgelucht maar enigszins beschaamd sloot ik af.

De hele dag was een grote Grap.

vrijdag 1 april Verzendekensdag: stop met gedogen

Ga niet naar Vlaanderen vandaag. Grote kans dat je ergens heen gestuurd wordt waar je niet wilt zijn. Niks kikkergrappen, vetergrappen maar gewoon iemand op het verkeerde pad sturen. Verzendekensdag. Het mooiste verzendeke dat ik me kan herinneren komt van Van Kooten en De Bie. Of het nu Keek op de Week, Simplistisch Verbond of de Tegenpartij was weet ik niet meer. Dus gewoon: Van Kooten en De Bie. De uitzending ging over het verzet van de Nederlandse bevolking in de Tweede Wereldoorlog. De Bie hield eerst een prachtig moralistisch, opvoedkundig maar vooral polemisch betoog waarin hij uiteenzette dat we het verzet tegen de Duitse overheersing niet moeten overdrijven. De meeste Nederlanders leefden hun leven, wasten hun wasje, en conformeerden zich aan de status quo. Toegegeven, het zal niet alle dagen feest zijn geweest, maar de sores van het alledaagse leven overheerste en verzet plegen is lastig, vermoeiend, en vergt veel van een mens. Conformeren aan de situatie van dat moment is de weg van de minste weerstand en past goed bij ons volk. Noem het maar gedogen. Je bent er niet blij mee, maar je gedoogt het. Het is niet anders.

Van Kooten kwam in beeld. Gekleed in prachtig kostuum met verzetskruisje op de borst gespeld. Hij had in de oorlogsjaren een flinke ramp voorkomen voor de inwoners van zijn dorp, zal Juinen geweest zijn, door de Duitsers te Verzenden. Door ze op het verkeerde pad te sturen heeft wellicht, in zijn ogen wel bijna zeker, de oorlog een andere wending gekregen. Als jonge man werd hij toegesproken door een Duitse militair. "Wo ist der Bahnhof?" Zonder blikken of blozen wees de jonge Van Kooten naar de andere kant van het dorp in tegenovergestelde richting van waar het station zich bevond: "Do ist der Bahnhof!". Nadat de Duitsers vertrokken waren in de door hem aangegeven richting liep De Kleine Koot trots naar huis. Zijn verzetsdaad. In later dagen een kruis waard!

Verzendekensdag. Verzettekensdag. 1 April wordt wat mij betreft de dag van het Verzenden. Het niet meer gedogen als onze medemens wordt aangevallen, gediscrimineerd of anderszins in een hoek wordt gedrukt. Al is het maar voor 1 dag. We houden er voor 1 dag mee op om alles maar te accepteren wat er over ons heen komt. Voor 1 dag nemen we stelling en zeggen we ronduit wat we er van vinden. Niks gedogen. En als het ons toch te heet onder de voeten wordt, en we bang worden van onze eigen heldendaden kunnen we ons altijd nog verdedigen: Sorry , Grapje, 1 April!

Donderdag God, zijn Zonen en zijn nr:14 Cruijff

Ik zou vandaag graag mijn Dagtaak wijden aan Johan Cruijff. Maar ik durf niet. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het nieuws over Johan Cruijff en Ajax probeer te begrijpen. Maar ik snap er niks meer van. Misschien dat ik het te snel probeer te begrijpen, rustig af moet wachten op de ontwikkelingen die komen gaan. Een stemmetje achter in mijn hoofd fluistert me echter toe dat dat onzin is, dat ik het geeneens moet willen begrijpen. Het is voor of tegen Cruijff, snappen wat er gaande is doet niemand, en eigenlijk doet dat er ook niet toe. Cruijff is het beeld en het voetstuk samen. Hij is een halve God, en misschien zelfs wel een hele, aldus Coronel, aftredend bestuursvoorzitter van Ajax. En God kan je niet doorgronden, per definitie niet. Ik ben Katholiek opgevoed en allang niet meer praktiserend. Maar toch, als ik per ongeluk, het is maar zelden, een vloek uit mijn mond laat komen, dan kijk ik naar boven, schuin omhoog ergens waar ik denk dat de hemel zich moet bevinden en laat op de vloek het woord "Sorry" vallen. Zoiets heb ik met Cruijff. Hij is een God uit mijn jeugd, al ben ik dan niet meer praktiserend, elke keer dat ik Zijn naam hoor gebeurt er iets. Ik kan het getal veertien niet horen of zien of ik denk aan Hem. Ik heb geen idee hoe dat nu is voor de jeugd, ik ga het eens polsen op een zaterdagmiddag, maar als ik aan zijlijn sta bij een voetbalwedstrijdje van de jeugd en een van de spelertjes draagt het nummer 14 dan kan ik niet anders dan gedurende de hele wedstrijd, waar de bal zich ook bevindt, dat spelertje te volgen. De magie van het getal. De magie van Cruijff. Het is de grote vraag wat er zou gebeuren als God zich met de dagelijkse zaken op aarde zou gaan bemoeien. Worden we daar beter van? Ook al zou hij gelijk hebben en het vanzelfsprekend beter weten. God zou zichzelf kwetsbaar maken. We zouden Hem niet begrijpen. Wellicht gaat hij de Paus ontslaan, kardinalen vervangen, de priesters de wacht aanzetten en het Heilige Schrift vervangen. God heeft het beste met ons voor, maar ook hij zal het niet in zijn eentje kunnen redden. Hij zal Godenzonen nodig hebben om zijn boodschap uit te dragen en zijn lessen te verkondigen. Apostelen zal hij nodig hebben om zijn woorden te duiden en in begrijpelijke taal over te brengen. Het liefst zie ik God in al zijn glorie met voetstuk en al boven op een troon. Als een icoon, een verre held, tot wie je je wendt als je in moeilijkheden bevindt. In gedachten en in stilte. Een God die zich verre houdt van de dagelijkse sores. Misschien heb ik het helemaal mis. En moet ik juist wel over Cruijff schrijven. En hem niet zien als een God maar als een goed en verstandig bestuurder die vanuit de rust en met een helicopterview de zaken overziet. Aanwijzingen gevend zoals vroeger op het veld, en zijn medebestuurders de juiste kant opsturend om dan zelf met een geniaal, bijna onzichtbaar loopje voor het doel te verschijnen en de bal het doel in te tikken.

Woensdag Sorrycultuur, Stageperiode en Gedoogkabinet

Woensdag Sorrycultuur, Stageperiode en Gedoogkabinet Nog geen twee weken geleden liet Hillen vallen dat hij geen voorstander was van de sorry-cultuur. Hij weigerde zijn excuses aan te bieden tijdens het debat over de toestanden op de marinebasis in Den Helder. Nu is het hoge woord toch gevallen. Sorry. 't Spijt me, mijn welgemeende excuses. Dit kabinet zou een einde maken aan de sorrycultuur. Het zou een swingend kabinet worden dat daden zou verrichten waar ze volledig en unaniem achter zouden staan. Niet altijd plezierige maatregelen, maar wel noodzakelijke. Zo is het, zou moet het. Zo gaan we het land leiden en voortstuwen in de vaart der volkeren, fouten maken hoort daarbij en daar dragen we gehele verantwoordelijkheid voor. "U kunt mij op mijn beleid afrekenen, zei Rutte nog manhaftig", nog niet zo lang geleden. Sorry zeggen lijkt een zwakte, maar is het dat ook? Het moet heel wat geweest zijn voor de heren in het K-vak om die woorden te uiten. Best sterk dat ze het toch gedaan hebben! Het gaf in elk geval wat menselijkheid aan. En dan niet een keer, maar in koor. Geen gewone spijt, maar enorme spijt. Even nodig kreeg Haskoning, het bedrijf van de beoogde evacuee NN, bijna de schuld. Maar uiteindelijk werd het boetekleed aangetrokken. Eens maar nooit meer, werd er nog geroepen vanuit de kamer. Harry van Bommel keek er streng bij, maar straalde weinig overtuigingskracht uit en stotterde er bijna bij. Elk kabinet krijgt de oppositie die ze verdient. We gaan er lering uit trekken. Lessons learnt. Beterschap. Volgende keer beter. De militaire operatie en de bewindvoering daarover is tot een stageopdracht verworden. Een oefenperiode. De paar weekjes Hillen en Rosenthal zitten er weer op. Het commando over de Nederlandse strijdmachten is inmiddels in handen van de NAVO gekomen. En we gaan over tot de orde van de dag. Toen ik vannacht de televisie uitzette wist ik het ineens zeker. Onze regering is een volwaardige regering, niets minderheidsregering. De PVV stelde zich ook keurig op als een getrouwe coalitiepartner en bedankte de bewindslieden ,net zoals de overige partijen deden, voor de heldere uiteenzettingen. Nee, in dit land hebben we een meerderheidsregering die net als onze vorige regeringen het land leiden als zijnde een stageopdracht. Misschien zelfs wel langer dan 100 dagen. Een meerderheidsregering die door de vriendelijke uitstraling van Rutte geaccepteerd wordt. Toch een gedoogkabinet. Sorry.

Dinsdag Terugkomdag Kunduz Politietraining

Dinsdag Terugkomdag Kunduz Politietraining

Welkom Rekruten hier in het zonnige Kunduz op de maandelijkse terugkomdag. Blij dat jullie allemaal heelhuids weer zijn aangekomen. Ik mis alleen Abdul, iemand iets van hem vernomen? Ok, hij is toch de poort uitgegaan hoor ik daar achter iemand zeggen, en niet teruggekomen dus? Goed, dat is niet de bedoeling jongens. We hebben duidelijk afgesproken dat we met z'n allen binnen de poort blijven tot deze afschuwelijke oorlog achter de rug is. De poort gaan we alleen uit onder begeleiding van onze strijdmakkers. Als iemand Abdul tegenkomt laat hem zich dan direct melden bij AnneMarie. Zij is verantwoordelijk voor het verzuimbeleid bij deze trainingssesie.

Goed, wat gaan we vandaag doen. Twee dingen. We gaan leren hoe we mensen veilig kunnen laten oversteken in Kunduz stad. En daarna gaan we naar de spoorwegovergang om op een creatieve en ludieke wijze de mensen duidelijk te maken dat ze moeten wachten als er een trein aankomt. De politie is je beste vriend zeggen we in Nederland, en dat willen we graag ook hier in Afghanistan uitdragen.

We nemen Volkskrant fotograaf Ton Koene mee die een fotoreportage zal maken op Page Three van de People's Daily voor de Nederlandse achterban zodat ze daar ook zien hoe effectief een goed geolied politieapparaat in Kunduz kan bijdragen aan het welzijn van de burgers. Vanwege het tijdsverschil kan de foto dan mooi al 29 maart geplaatst worden.

Van belang bij het veilig laten oversteken van burgers bij drukke verkeersaders, zoals bij markten en grote pleinen, is dat jezelf als politieman zichtbaar maakt. Armen wijd uit elkaar, maak jezelf groter dan dat je bent en vergeet niet het STOP bord duidelijk zichtbaar in de hand te hebben. Kijk de mensen aan en zet je schoenen in de looprichting van het overstekende volk. Dit gaan we oefenen. Meerdere malen tot het er goed in zit! Wij zijn politie voor het hele land, Taliban of niet, het veilig overbengen van rechts naar links heeft de grootste prioriteit!

Als de oefening er goed in zit lopen we onder begeleiding rustig (!), ik herhaal rustig! dus niet zoals vorige keer, mannen, toen na de zelfmoordaanslag op de hoofdallee iedereen wild heen en weer begon te rennen, richting de spoorwegovergang. Daar wacht ons een verrassing. Kinderen uit het Nederlands Adorp hebben samen met de kinderen van het Minister Hillen college hier in Kunduz een bord gemaakt dat iedereen wel aan het denken zal zetten: Wil je Blijven Leven, Wacht dan Even!!

Ik laat jullie nu achter onder de bezielende leiding van Annemarie en Brigadier Jos. Over een maand zie ik jullie allemaal weer dan gaan we beginnen met onze alfbetiseringscursus. En tot die tijd: Wil je blijven leven, wacht dan even, maar dan wel binnen de poorten!

Maandag Feestdag in Libie British Evacuation Day

Maandag Feestdag in Libie: British Evacuation Day De val van Kahdafi lijkt steeds dichterbij te komen. De NAVO besloot zondag het volledige commando van de operatie Odyssey Dawn over te nemen en de troepen van Kadhafi trekken zich verder terug. Vandaag is het een officiele feestdag in Libie. In 1970 sloten de Britten op gezag van Kahdafi, die in 1969 aan de macht kwam, de laatste militaire basis in het land. Hiermee kwam voor Libie een eind aan het laatste vleugje kolonialisme. Deze dag is door de jaren heen gevierd als een van de belangrijkste nationale feestdagen. Juist vandaag dreigt de internationale gemeenschap onder leiding van de Britten en de Fransen de militaire operatie uit te breiden. De NAVO heeft besloten "alle mogelijke middelen"in te zetten om de burgerbevolking te beschermen. Het is niet uitgesloten dat Kadhafi vandaag zal proberen zijn laatste strohalmen te pakken om een deel van de bevolking achter zich te houden door deze feestdag aan te grijpen met een denderende anti-koloniale speech. Of de NAVO strijdmacht zich bewust is van het historisch momentum van deze dag is onduidelijk. British Evacuation Day verwordt tot NAVO Invasion Day. Welke vlaggen er gehesen gaan worden is totaal onduidelijk. Aankomende dinsdag is een bijeenkomst in Londen gepland om over de politieke toekomst van Libie te gaan praten. Totnutoe heeft het Westen nog weinig successen gehad in de hervorming van de politieke structuur na militair ingrijpen. Irak en Afghanistan liggen op het netvlies. De grenzen van Libie die door het koloniale bewind destijds grof getrokken zijn dwars door alle stamverbanden heen kunnen weer opnieuw een rol gaan spelen. Dictatoriale machthebbers als Kahdafi hebben de kunst verstaan om met intimidatie, nepotisme (vriendjespolitiek) en verdoorgevoerd nationalisme de grenzen gesloten te houden. Het opzij zetten van Kahdafi zonder dat zich een duidelijke overname van de oppositie aandient kan niet anders dan leiden tot een nieuwe langdurige machtstrijd. De historische feestdag Britisch Evacuation Day kan de opmaat worden voor niet 1 Libische vlag die gaat wapperen maar een veelheid aan vlaggen die allemaal met grote trots omhoog worden gehouden. De hoogste vlag wint.

A Tempo Schaken en Muziek een nieuw magazine

Gisteren is een nieuw blad gelanceerd. A Tempo-magazine. Een schaakblad voor muziekliefhebbers en een muziekblad voor schaakliefhebbers. Een magazine met korte verhalen, gedichten, bizarre invallen en grappen. Alles rond de thema's schaken en muziek. Vanzelfsprekend ontbreken de diagrammen niet. A Tempo gaat maandelijks verschijnen. Zowel on-line als in druk. Het eerste nummer heeft als thema "de Opening"meegekregen. In de artikelen en stukjes laat de redactie zich leiden door Ritme, klanken, tempo-wisselingen en passie voor de creatie. De schepping van zowel de muziek als het schaakspel. De redactie bestaat uit 3 mensen die in hart en nieren verliefd zijn op zowel schaken als muziek. Die passie probeert ze door te geven op de lezers. Via de site kunt u zich verzekeren van maandelijkse toezending van het blad. Een preview van het magazine staat op de website. Het blad wordt uitgegeven door een schaakjournalist, door een schaker-muzikant en door mijzelf, de schepper van Dagtaak. Een proefnummer is via de site te bestellen. Gelijk abonnee worden kan natuurlijk ook. Laat in alle gevallen uw mail adres achter zodat wij het nummer direct kunnen toesturen. Inkijk in het nummer is mogelijk door hier te klikken. Lees dan gelijk de Opening van Nick Cave , het miniatuurtje van Lazard en een prachtig Epigram door Martijn Boele. Morgen weer een Gewone Dagtaak!