De beelden van de modderstroom die met grote snelheid over het land raasde en alles met zich meesleurde wat op haar pad kwam. Huizen, auto's, treinen en buiten beeld, maar ongetwijfeld, mensen. Deze beelden zijn over de hele wereld gegaan, urenlang herhaald. Een onuitwisbare indruk waar tijdens het kijken slechts zwijgen bij past. Japan 11 maart 2011. De plaats en datum wordt genoteerd en de aardbeving en de daaropvolgende Tsunami zal een plaats krijgen in de top 10 van de zwaarste bevingen ooit gemeten. En de wereld was live getuige. Getuige van menselijk leed. Dat staat voorop. De omvang van de ramp gemeten in slachtoffers zal pas over enige tijd bekend zijn.
Getuige van de oerkracht van de natuur. En van de onmacht van de mens om daar wat aan te doen. Bij rampen als deze past ons slechts bescheidenheid. Terug naar de menselijke maat. Erkennen dat wij niet de heersers van de aarde zijn maar dat er machten zijn die ver buiten en boven ons liggen. "de menselijke maat " is ook de titel van een boekje van Salomon Kronenberg. Een boekje dat ik vaak uit de kast haal om mezelf weer met de neus op zijn feiten te drukken. Kronenberg is geoloog en dwingt ons in zijn boek om in grotere tijdschalen te denken dan waar wij normaliter toe in staat zijn. Ons menselijk handelen is maar voor een zeer beperkt deel van invloed op de grotere krachten in de natuur. Wij kunnen registreren, waarschuwen, voorzorgsmaatregelen treffen en daar houdt het dan misschien bij op. En registreren doen we. Urenlang cijfers over Richter, afstanden tot het epicentrum, tijdstippen (bijna op de minuut) precies waarop de vloedgolf andere landen en eilanden zal bereiken. We weten veel, maar kunnen er slechts naar kijken. Wie in staat is om te vluchten vlucht. Maar de verwoesting komt. En wij kijken er naar, live, mede dankzij de Japanse technologie.
Vandaag is "the day after". De kranten staan er nog bol van omdat zij vooral het nieuws van gisteren brengen. Het is even nog onvoorspelbaar of de ramp een flinke staart zal krijgen door gevaar bij enkele kerncentrales in Japan. maar voorspelbaar is dat over een paar dagen de natuurramp verdrongen gaat worden uit het nieuws. We gaan over tot de orde van de dag.
Op de allerlaatste CD die Freddy Mercury maakt met Queen toen de man al doodziek was en wist dat hij niet meer lang te leven had, zong hij uit volle borst : The Show Must Go On.
En zo is het. The Show Must go On. Het zal in de getroffen gebieden nog een flinke tijd duren voordat er begonnen kan worden met de wederopbouw en de verwerking van het verdriet. In de rest van de wereld gaan we verder waar we gisterochtend mee gestopt zijn. De Menselijke Maat.
