Het liefst zou ik het hele weekend in bed blijven liggen. Niet om te luieren, maar om een daad te stellen. Slapen voor de vrede. Snurken tegen de oorlog. Woelen om de liefde. Tegen de arrogantie van het Westen, tegen het Godsdienstfanatisme uit het Oosten, voor de vrijheid van de mens. Ik zou een bloemetjespyjama aan doen. Ik zou een dame uitnodigen om me te vergezellen. En liefst een dame uit een land dat nu tot de verbeelding spreekt: Japan bijvoorbeeld. Mijn slaapplaats moet tot de verbeelding spreken. Een hotel, ja een hotel moet het zijn, uit een keten. Iets met Hillen erin, Hilton bijvoorbeeld. Ik maak het gekker, ik blijf er niet alleen het weekend, maar de hele week. Vanaf vandaag 26 maart tot 31 maart bijvoorbeeld. Stel je eens voor: een wereld zonder hemel, zonder hel, alleen een blauwe lucht boven ons. Probeer maar, het is goed te doen. Geen landen, geen grenzen. Niets om voor te doden, ook niets om voor te sterven, alleen mensen die in vrede leven. Je verklaart me misschien voor gek, alsof ik een dromer ben, maar ik sta niet alleen. Op een dag gaan meerderen me volgen! Kan je je een wereld voorstellen zonder bezittingen? Geen honger, iedereen krijgt wat hem of haar toe komt.Bijna te mooi om waar te zijn. Voorstellingsvermogen. Imagine!
Yoko and John gingen me voor. 1969. Precies in deze week. De bloemengeneratie. Jaren later sprong Herman Brood van het dak van hetzelfde hotel. Herman had de hoop verloren, de hoop waar John en Yoko zo hoog op hadden ingezet. Imagine. Luierend, woelend en snurkend voor een betere wereld. Herman sprong . Voordat hij dat deed nam hij tien jaar geleden zijn versie van "My Way" op. 2001. "Regrets I had a few, but then again too few to mention". Misschien moet dat het motto zijn. Durven te erkennen wanneer je spijt hebt. Wanneer je echt de fout bent ingegaan. Zou dat niet echt de liefde zijn waar de jaren zestig over gingen??Hillen of Hilton, we doen allemaal wel eens wat stoms, maar geef het toe. Imagine, stel je eens voor... (klik voor de link)
