Zaterdag Muziekdag 26 februari 2011,Morgen krijgt naar ieders verwachting Randy Newman zijn tweede Oscar. Voor zijn lied bij de film Toy Story. De Oscar uitreiking in Hollywood is Amerika ten top. Glitter, Glamour, Prestige de grote strijd om aan de top te komen, te blijven en dat uit te stralen. The American Dream. `Listen all you fools out there, Go on and love me, I don´t care, Oh It´s lonely at the Top`zong Randy in de vorige eeuw. Hij nam afstand van de arrogantie van Amerika als wereldleider en zong sarcastisch dat `we` de Big One , de grote bom, moeten laten vallen op alle landen die ons niet aanstaan en niet in ons wereldbeeld passen. Alles moet plat, behalve Australie, dat wordt gespaard om er een groot Amerikaans amusementspark van te maken. Randy Newman nam afstand van bekrompenheid en zette aan tot denken. In zijn prachtige lied `That´s why I love Mankind` laat hij een cynische God aan het woord die lachend vanuit de hemel de naieve gelovigen toespreekt of ze nu christen, jood, boedhhist of moslim zijn. Wat zou het toch mooi geweest zijn als Randy Newman ons in deze tijden opnieuw bij de hand zou kunnen nemen met een bijtend cynisch lied over het grote Bord dat wij in het Westen nog steeds voor onze kop hebben als het gaat om het verdedigen van onze belangen in de wereld. Over het steeds verder veiligstellen van ons kleine stukje Vrije Wereld waarin we geen indringers willen. Nee, Randy gaat zondag in een zaal waarin naar schatting meer dan 100x God Bless You zal klinken zijn Oscar halen. Glamorous.
Bob Dyla
n was al in god, Randy is een Toy geworden van de Amerikaanse Story. De protestzangers en vertolkers van het kritische geluid zijn niet meer. Op een na. Icoon geworden van zichzelf zagen we Armand van de week weer op TV. Een oude man met een kunstgebit, wit en recht, geen spoortje grijs haar, henna. Maar nog steeds met gitaar en mondharmonica. Voor een publiek van oudere gesettelde heren zong hij nog een keer `Ben ik te min omdat jouw ouders meer poen hebben dan de mijne`. Ze kregen tranen in de ogen.
n was al in god, Randy is een Toy geworden van de Amerikaanse Story. De protestzangers en vertolkers van het kritische geluid zijn niet meer. Op een na. Icoon geworden van zichzelf zagen we Armand van de week weer op TV. Een oude man met een kunstgebit, wit en recht, geen spoortje grijs haar, henna. Maar nog steeds met gitaar en mondharmonica. Voor een publiek van oudere gesettelde heren zong hij nog een keer `Ben ik te min omdat jouw ouders meer poen hebben dan de mijne`. Ze kregen tranen in de ogen.
