"Goed," zegt hij, "dan neem ik baan twee!" Hij schuift zijn brilletje goed voor de ogen. "Hoho," zeg ik, "het kan dan goed zijn dat onze banen elkaar dan kruisen, laten we daar alert op zijn!"
Het is druk in het water. Officieel is het tussen kwart voor 6 en kwart voor zeven baantjes trekken. De jeugd met ballen en flirt-neigingen wordt dan geacht ruim baan te maken voor de oudere garde. Op dagen als deze is er geen houden aan. De badmeesters laten oogluikend toe dat er zowel in de lengte als in de breedte gezwommen wordt.
"Geeft u dan wel bijtijds richting aan?" De bebrilde man maakt geen grapje. Hij is serieus. Even twijfel ik of ik van doen heb met een zwakbegaafde. In dat geval zou ik hem zonder meer zijn baan gunnen. "Ik wapper wel met de grote teen van mijn linkervoet," probeer ik grappig te zijn. "Akkoord!" roept hij. En met een flinke duik gaat hij te water en belandt in baan twee. Als hij boven water komt, vervolgt hij met borstcrawl.
"Zohoo," we kijken elkaar aan. Die durft niet alleen, maar hij kan het ook!" Zijn triomftocht is echter van korte duur. Net voordat hij de overkant van het bad haalt, gaat hij over op schoolslag en de hele weg terug wisselt hij af met school- rug- en poedelslag.
"Ging het goed?" vraag ik als hij na een minuut of twee terug bij af is. "Ja hoor," zei hij. "Ik heb geen last gehad van dwarszwemmers."
Morgen is de hittegolf voorbij. Maar wij zijn van plan om vaker naar het zwembad te gaan. Het koelt lekker af, is goed voor de conditie en je maakt nog eens wat mee.
