BKR, Code 4, schulden en de economische vluchtelingen

We hebben het er wel eens over gehad. Als het echt mis gaat, de uitgaven blijven de inkomsten overstijgen en de kans op verbetering is nihil, dan doen we deur achter ons dicht, sleutel door de bus met een briefje voor de bank: "Gefeliciteerd, u bent binnen, wij niet. Het huis is van u."

Met de noorderzon vertrekken, onbereikbaar zijn. Dat heet in BKR- (Bureau Krediet Registratie) jargon: Code Vier.

Vandaag werd bekend dat er in Nederland meer dan 64.000 mensen onvindbaar zijn voor hun schuldeisers. Dat aantal is in een paar jaar tijd verdubbeld. Vierenzestigduizend is veel. Dat is een voetbalstadion op Champions League niveau vol. Dat is vergelijkbaar met een stad als Gouda. Het is genoeg voor een zetel in de Tweede Kamer en met een gunstige verdeling van restzetels zelfs voor 2.

De mededeling van de BKR zegt niets over de achtergrond van de mensen om wie het gaat. Het zegt wel iets over het economische klimaat in Nederland en het vertrouwen, misschien zelfs wel het meeste over het laatste. Vierenzestigduizend is teveel om allemaal klaplopers te zijn, het is teveel om af te doen met het stempel psychiatrie. Het is teveel om CordAid belachelijk te maken en het is teveel om een club als het UWV slechts (on)bereikbaar te laten zijn met online dienstverlening.

Vluchten en onbereikbaar zijn voor mensen die je op de hielen zitten is het laatste dat je doet. Dat wordt in Nederlandse politiek nog wel eens vergeten. Economische vluchtelingen bestaan, ook in Nederland.