Tussen Kerst en Oud en Nieuw herlees ik Reve. En met Pasen ook. En als ik genoeg heb van Reve, wat moeilijk is, dan pak ik een van de twee delen van de biografie van Reve door Nop Maas erbij. Het fijne van zijn biografie is dat het eigenlijk meer een citatenboek is dan een biografie. Kan het schelen of alles waar is wat er in staat. Maas heeft zich gebaseerd op gesprekken met Reve en op de geschriften van Reve, dat hij daarnaast nog meer bronnen heeft nagetrokken neem ik voor waar aan. De citaten rechtstreeks van Reve volstaan ruimschoots. Nog niet zo lang geleden, een week of 5 terug heb ik een avond met Nop Maas bijgewoond. In Velp. Bij Arnhem. In een Kunsthuis dat nu wegbezuinigd dreigt te worden door ons kabinet. Nop Maas, zo bleek, heeft Reve goed gekend. Is vaak bij hem op bezoek geweest in diverse huizen waar Reve voor korte of langere tijd heeft vertoefd. Omdat Nop Reve persoonlijk dus goed gekend heeft werden er ook persoonlijke vragen over Reve aan Nop gesteld. Of over Joop Schaffelaars de levenspartner van Reve. Zo werd onder andere duidelijk dat Reve een groot liefhebber was van goede Kitsch. Hij hield van prullaria en vooral van Katholieke prullaria. Het liefst struinde Gerard kringloopwinkels en broccantes af om mooie Katholieke Kitsch te kopen. Joop verbood het hem, en naarmate Gerard steeds meer aftakelde en daardoor de afhankelijkheid van Joop toenam kwam er steeds minder prachtige troep in huis.Gerard Reve had een duidelijke visie op het verschil tussen katholicisme en protestantisme: "De protestant wil de wereld veranderen, de katholiek vindt de wereld zoals die is al erg genoeg. De protestant wil de wereld aan God onderwerpen, de katholiek wil liever God aan de wereld ondergeschikt maken. Dan kan je nog es wat eten en drinken." En dat deed Reve met genoegen.
Nop Maas kreeg de vraag of het hele gedweep van Gerard Reve met de kerk geen provocatie was, of een literaire truc. Volgens Nop moeten we Reve echter zeer serieus nemen in zijn geloofsopvattingen, dat Reve zijn eigen Katholiek Reviaanse geloof erop nahield is natuurlijk wel waar. "Ik en mijn werk zijn een" , verkondigde hij. Geloof, hoop en liefde. En van die drie de laatste het meest. Of een Reviaanse variant daarop: " liefde, trouw en pijn, en van deze drie, de laatste het meest". Er zijn nu twee dikke biografische delen verschenen. Het evangelie door Nop over Reve is hiermee nog niet af. Het derde deel, wel al geschreven, wacht op toestemming van Joop Schaffelaars voor publicatie. Met smart wacht ik daarop.
Reve biedt troost, besluit Nop de avond. Eigenlijk zou iedereen een boek van Reve binnen handbereik moeten hebben voor momenten dat je troost nodig hebt. Zijn zinnen en woordgebruik werken louterend. Een mooie paasgedachte. Als de boeken van Reve al een paar mensen troost zouden hebben geboden, dan is zijn lijden niet voor niets geweest.
Welk boek je dan het beste kunt pakken is een kwestie van smaak en van het moment dat je voor het eerst met Reve in aanraking bent gekomen. Zelf pak ik vandaag Het Boek van Violet en Dood.
Eigenlijk zou het met Pasen altijd een beetje moeten miezeren. Dat geeft rust.
