Vandaag is het zestig jaar geleden dat de basis werd gelegd voor de Europese Unie. Italie, Frankrijk, (west) Duitsland en de Benelux landen vormden de EGKS (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal). Een handelsverdrag, maar overduidelijk de voorbode van verdergaande samenwerking binnen Europa die uit zou monden in de moderne EU. Met open grenzen. Vrij handelsverkeer en vrij personenverkeer. Zelfs een vergaande monetaire unie met een munt en wederzijdse financiele ondersteuning in barre tijden. Wat een feestdag voor Europa had kunnen zijn lijkt een zwarte maandag te worden. In Finland heeft een anti-Europese partij met de lugubere naam: "De Ware Finnen" een monsterzege geboekt door de inzet: geen financiele hulp aan mede EU landen. Tussen Italie en Frankrijk dreigt een nieuwe muur opgebouwd te worden door onenigheid over het doorlaten van Noordafrikaanse vluchtelingen en dan vooral Tunesiers. En Nederland is in ijltempo een noodwet aan het voorbereiden om de grenscontroles weer opnieuw in te laten voeren met het oog op de toestroom van dezelfde vluchtelingengolf. Voorlopig hopen we dat Belgie en Duitsland alvast overgaan tot zware controles waardoor Nederland nog even buiten schot blijft. Fort Europa heeft in Lampedusa haar achilleshiel gekregen en Berlusconi gaf de vluchtelingen hoop dat de weg naar vrijheid openstaat. De Italiaanse minister Maroni kijkt met onschuldige blik en zegt dat hij niets fout doet, immers "we hebben Schengen toch, vrij verkeer van personen". Onze Europese President Herman van Rompuy ziet de bui al hangen en probeert te sussen: "ach, om zoveel mensen gaat het toch ook weer niet, allemaal rustig gaan slapen". En Leers weet het zeker: "het zijn allemaal economische vluchtelingen". (Leers weet trouwens wel meer zeker. Ook weet hij zeker dat het in Iran goed toeven is terwijl zijn kabinetsgenoot Rosenthal Iran een barbaars land noemt, goed toeven daar: dus terugsturen die mensen).
Voorlopig hebben de Tunesiers flinke terreinwinst geboekt. Van het zuid Italiaanse puntje Lampedusa staan ze nu massaal bij Ventimiglia, de grensplaats tussen Frankrijk en Italie.
Ik ben benieuwd of ze mee gaan zingen en hossen als later op de dag de festiviteiten van 60 jaar Europa gevierd gaan worden.
Als ik Tunesische vluchteling zou zijn zou ik mijn heil bij Moszkowicz gaan zoeken. Ik denk dat ik een grote kans zou maken om de politieke scherprechters uit de Europese landen massaal te wraken. Of het nu om Maroni, Herman de Rompuy of om Leers gaat. De beslissingen die ze nemen evenals hun uitgesproken onschuld of verontwaardiging heeft niets te maken met een duidelijke visie gepaard met inzicht over hoe wij in Europa met onze medemens om willen gaan, maar heeft alles te maken met een vergaand opportunisme en een Not in my Backyard overtuiging.
In het uiterste noordpuntje van Europa hebben ze alvast een waarschuwingsschot afgegeven. Wat jullie ook doen daar in het Zuiden, wij zijn de ware Finnen. Tot de Oostzee en niet verder!
