Khadaffi lijkt garen te spinnen bij de ramp in Japan. De publieke aandacht is al enkele dagen vol gericht op de gevolgen van Tsunami en de nog steeds dreigende situatie rond de centrale in Fukushima. Aandacht en steun voor de opstandelingen in Benghazi en andere steden in Libie is afgevlakt. Natuurlijk vergaderde de VN Veiligheidsraad over sluiting van het luchtruim boven Libie. Natuurlijk vergadert ook de Europese Commissie. Maar op dit moment is er geen land die de verantwoordelijkheid wil nemen om in te grijpen. Khadaffi lijkt aan de winnende hand. Verhofstadt noemt de opstandelingen Helden en vindt dat "wij" ze in de kou laten staan: "Er moet wat gebeuren, meer dan het sturen van observatieteams". De publieke aandacht richt zich op dit moment op andere helden. De vijftig van Fukushima. Mensen die met gevaar voor eigen leven de centrale koelen en het land behoeden voor een kernramp. De helden in Libie moeten even wachten. Zo lang zal het toch niet meer duren voordat de situatie in Japan onder controle is?Het vereren en volgen van meerdere Helden tegelijkertijd is lastig. Dat past slecht in ons syteem. Wat weten we nu nog over de helden van Tunis? Hoe zit het met de helden in Egypte? Wat kleine berichten over Bahrein en Damascus. Zolang Japan actueel blijft zullen de opstandelingen daar nooit uitgroeien tot mondiale helden. "We can be heroes, just for one day", zong David Bowie. Goed, misschien iets langer dan een dag. Maar binnen een a twee weken moet het wel gebeurd zijn, dan is ons geduld op en maakt ons hoofd ruimte vrij voor de volgende helden.
Juist de massale mondiale druk via Twitter, Facebook, Live Blogs, Al Jazeera, zorgde ervoor dat de opstanden in Tunesie en Egypte gevoed werden met beelden. Van mensen. Gewone mensen die voor een of twee weken helden waren gesteund door de wereld en de regimes wegdrukten. In Libie zijn deze beelden verdwenen. De "gewone" mensen, de helden met een gezicht zijn weg uit het straatbeeld. Ze hebben steeds meer plaats gemaakt voor gewapende eenheden. Het momentum van de volksopstand lijkt voorbij. Nu overheerst de angst, zowel daar als hier voor een langdurige burgeroorlog. Met of zonder ingrijpen van de EU of de VN.
