Een uur voor mijn zelfopgelegde deadline heb ik nog geen letter op het scherm. Ik staar voor me uit en luister naar radio 1. Wim Turkenburg, kernenergiespecialist, praat rustig. Maar verontrustend. Hij legt uit dat op dit moment (08.47 dinsdag 15 maart
) er nog geen risico is voor de inwoners van Tokio. Wim Turkenburg is een wetenschapper. Hij wil geen paniek zaaien, de journalist wil van hem weten welke doemscerario's zich kunnen voordoen. "Ik kan er geen zinnig woord over zeggen", zo sluit hij af en we gaan door met de file berichten. Tussen Halsteren en Steenwijk schijnt een vrachtwagen te zijn gekanteld en is er een verkeerschaos ontstaan. Gedachten blijven bij Japan. Tussen Alkmaar en Beverwijk wordt langzaam gereden over tien kilometer. In de agglomeratie van Tokio wachten vijfendertig miljoen mensen. Wachten op wat? Op nadere berichtgeving. Hoe doe je dat wachten in paniek? Hoe lang kan je blijven ijsberen, of ga je zitten met een boek of bij de radio of televisie? Veel bedrijven zijn gesloten. De gemeten straling afkomstig van de 250 kilometer verderop gelegen centrale lijkt nu nog geen bedreiging. Maar de straling loopt op. Vluchten uit de stad lijkt onmogelijk. Snelwegen worden vrijgehouden. Heel af en toe wordt er een vergunning afgegeven voor buitenlandse journalisten om te vertrekken. Veel Nederlanders doen dat. Een Brits team staat halverwege stil. Geen benzine. In Tokio wachten mensen op nadere berichtgeving. Wegtrekken uit de stad met z'n allen lijkt onmogelijk. Er is massaal gehamsterd. Heet dat wel hamsteren? Er zijn noodrantsoenen ingeslagen. Vijfendertig miljoen is tweemaal Nederland. In een stad. Tokio. Tussen Urmond en Sittard 4 kilometer file. In Sendai dichterbij het epicentrum van de aardbeving staan mensen uren in de rij voor noedels en tofu. Benzine is al helemaal niet meer te krijgen.
) er nog geen risico is voor de inwoners van Tokio. Wim Turkenburg is een wetenschapper. Hij wil geen paniek zaaien, de journalist wil van hem weten welke doemscerario's zich kunnen voordoen. "Ik kan er geen zinnig woord over zeggen", zo sluit hij af en we gaan door met de file berichten. Tussen Halsteren en Steenwijk schijnt een vrachtwagen te zijn gekanteld en is er een verkeerschaos ontstaan. Gedachten blijven bij Japan. Tussen Alkmaar en Beverwijk wordt langzaam gereden over tien kilometer. In de agglomeratie van Tokio wachten vijfendertig miljoen mensen. Wachten op wat? Op nadere berichtgeving. Hoe doe je dat wachten in paniek? Hoe lang kan je blijven ijsberen, of ga je zitten met een boek of bij de radio of televisie? Veel bedrijven zijn gesloten. De gemeten straling afkomstig van de 250 kilometer verderop gelegen centrale lijkt nu nog geen bedreiging. Maar de straling loopt op. Vluchten uit de stad lijkt onmogelijk. Snelwegen worden vrijgehouden. Heel af en toe wordt er een vergunning afgegeven voor buitenlandse journalisten om te vertrekken. Veel Nederlanders doen dat. Een Brits team staat halverwege stil. Geen benzine. In Tokio wachten mensen op nadere berichtgeving. Wegtrekken uit de stad met z'n allen lijkt onmogelijk. Er is massaal gehamsterd. Heet dat wel hamsteren? Er zijn noodrantsoenen ingeslagen. Vijfendertig miljoen is tweemaal Nederland. In een stad. Tokio. Tussen Urmond en Sittard 4 kilometer file. In Sendai dichterbij het epicentrum van de aardbeving staan mensen uren in de rij voor noedels en tofu. Benzine is al helemaal niet meer te krijgen. Turkenburg meldt om 09.12 dat de brand in een van de centrales uit is gegaan. Er zijn vier centrales. In Tokio nog steeds maar een twintig maal hoge straling dan normaal. Geen risico.
Ik wacht op nader nieuws. Buiten rijdt een blauwe Japanse auto zonder probleem om de vuilnisauto heen. Binnen is het comfortabel warm. De Nikei-index is gedaald. De Aex zal volgen. Japan is dichtbij. Dichterbij dan Haiti, Indonesie, Fillippijnen of Bangladesh. Ik ga koffie zetten en mijn Toshiba laptop opdracht geven om deze tekst te verzenden. De radio blijft aan.
