Nog geen twee weken geleden liet Hillen vallen dat hij geen voorstander was van de sorry-cultuur. Hij weigerde zijn excuses aan te bieden tijdens het debat over de toestanden op de marinebasis in Den Helder. Nu is het hoge woord toch gevallen. Sorry. 't Spijt me, mijn welgemeende excuses. Dit kabinet zou een einde maken aan de sorrycultuur. Het zou een swingend kabinet worden dat daden zou verrichten waar ze volledig en unaniem achter zouden staan. Niet altijd plezierige maatregelen, maar wel noodzakelijke. Zo is het, zou moet het. Zo gaan we het land leiden en voortstuwen in de vaart der volkeren, fouten maken hoort daarbij en daar dragen we gehele verantwoordelijkheid voor. "U kunt mij op mijn beleid afrekenen, zei Rutte nog manhaftig", nog niet zo lang geleden. Sorry zeggen lijkt een zwakte, maar is het dat ook? Het moet heel wat geweest zijn voor de heren in het K-vak om die woorden te uiten. Best sterk dat ze het toch gedaan hebben! Het gaf in elk geval wat menselijkheid aan. En dan niet een keer, maar in koor. Geen gewone spijt, maar enorme spijt. Even nodig kreeg Haskoning, het bedrijf van de beoogde evacuee NN, bijna de schuld. Maar uiteindelijk werd het boetekleed aangetrokken. Eens maar nooit meer, werd er nog geroepen vanuit de kamer. Harry van Bommel keek er streng bij, maar straalde weinig overtuigingskracht uit en stotterde er bijna bij. Elk kabinet krijgt de oppositie die ze verdient. We gaan er lering uit trekken. Lessons learnt. Beterschap. Volgende keer beter. De militaire operatie en de bewindvoering daarover is tot een stageopdracht verworden. Een oefenperiode. De paar weekjes Hillen en Rosenthal zitten er weer op. Het commando over de Nederlandse strijdmachten is inmiddels in handen van de NAVO gekomen. En we gaan over tot de orde van de dag. Toen ik vannacht de televisie uitzette wist ik het ineens zeker. Onze regering is een volwaardige regering, niets minderheidsregering. De PVV stelde zich ook keurig op als een getrouwe coalitiepartner en bedankte de bewindslieden ,net zoals de overige partijen deden, voor de heldere uiteenzettingen. Nee, in dit land hebben we een meerderheidsregering die net als onze vorige regeringen het land leiden als zijnde een stageopdracht. Misschien zelfs wel langer dan 100 dagen. Een meerderheidsregering die door de vriendelijke uitstraling van Rutte geaccepteerd wordt. Toch een gedoogkabinet. Sorry.
woensdag 30 maart 2011
Woensdag Sorrycultuur, Stageperiode en Gedoogkabinet
Woensdag Sorrycultuur, Stageperiode en Gedoogkabinet 
Nog geen twee weken geleden liet Hillen vallen dat hij geen voorstander was van de sorry-cultuur. Hij weigerde zijn excuses aan te bieden tijdens het debat over de toestanden op de marinebasis in Den Helder. Nu is het hoge woord toch gevallen. Sorry. 't Spijt me, mijn welgemeende excuses. Dit kabinet zou een einde maken aan de sorrycultuur. Het zou een swingend kabinet worden dat daden zou verrichten waar ze volledig en unaniem achter zouden staan. Niet altijd plezierige maatregelen, maar wel noodzakelijke. Zo is het, zou moet het. Zo gaan we het land leiden en voortstuwen in de vaart der volkeren, fouten maken hoort daarbij en daar dragen we gehele verantwoordelijkheid voor. "U kunt mij op mijn beleid afrekenen, zei Rutte nog manhaftig", nog niet zo lang geleden. Sorry zeggen lijkt een zwakte, maar is het dat ook? Het moet heel wat geweest zijn voor de heren in het K-vak om die woorden te uiten. Best sterk dat ze het toch gedaan hebben! Het gaf in elk geval wat menselijkheid aan. En dan niet een keer, maar in koor. Geen gewone spijt, maar enorme spijt. Even nodig kreeg Haskoning, het bedrijf van de beoogde evacuee NN, bijna de schuld. Maar uiteindelijk werd het boetekleed aangetrokken. Eens maar nooit meer, werd er nog geroepen vanuit de kamer. Harry van Bommel keek er streng bij, maar straalde weinig overtuigingskracht uit en stotterde er bijna bij. Elk kabinet krijgt de oppositie die ze verdient. We gaan er lering uit trekken. Lessons learnt. Beterschap. Volgende keer beter. De militaire operatie en de bewindvoering daarover is tot een stageopdracht verworden. Een oefenperiode. De paar weekjes Hillen en Rosenthal zitten er weer op. Het commando over de Nederlandse strijdmachten is inmiddels in handen van de NAVO gekomen. En we gaan over tot de orde van de dag. Toen ik vannacht de televisie uitzette wist ik het ineens zeker. Onze regering is een volwaardige regering, niets minderheidsregering. De PVV stelde zich ook keurig op als een getrouwe coalitiepartner en bedankte de bewindslieden ,net zoals de overige partijen deden, voor de heldere uiteenzettingen. Nee, in dit land hebben we een meerderheidsregering die net als onze vorige regeringen het land leiden als zijnde een stageopdracht. Misschien zelfs wel langer dan 100 dagen. Een meerderheidsregering die door de vriendelijke uitstraling van Rutte geaccepteerd wordt. Toch een gedoogkabinet. Sorry.
Nog geen twee weken geleden liet Hillen vallen dat hij geen voorstander was van de sorry-cultuur. Hij weigerde zijn excuses aan te bieden tijdens het debat over de toestanden op de marinebasis in Den Helder. Nu is het hoge woord toch gevallen. Sorry. 't Spijt me, mijn welgemeende excuses. Dit kabinet zou een einde maken aan de sorrycultuur. Het zou een swingend kabinet worden dat daden zou verrichten waar ze volledig en unaniem achter zouden staan. Niet altijd plezierige maatregelen, maar wel noodzakelijke. Zo is het, zou moet het. Zo gaan we het land leiden en voortstuwen in de vaart der volkeren, fouten maken hoort daarbij en daar dragen we gehele verantwoordelijkheid voor. "U kunt mij op mijn beleid afrekenen, zei Rutte nog manhaftig", nog niet zo lang geleden. Sorry zeggen lijkt een zwakte, maar is het dat ook? Het moet heel wat geweest zijn voor de heren in het K-vak om die woorden te uiten. Best sterk dat ze het toch gedaan hebben! Het gaf in elk geval wat menselijkheid aan. En dan niet een keer, maar in koor. Geen gewone spijt, maar enorme spijt. Even nodig kreeg Haskoning, het bedrijf van de beoogde evacuee NN, bijna de schuld. Maar uiteindelijk werd het boetekleed aangetrokken. Eens maar nooit meer, werd er nog geroepen vanuit de kamer. Harry van Bommel keek er streng bij, maar straalde weinig overtuigingskracht uit en stotterde er bijna bij. Elk kabinet krijgt de oppositie die ze verdient. We gaan er lering uit trekken. Lessons learnt. Beterschap. Volgende keer beter. De militaire operatie en de bewindvoering daarover is tot een stageopdracht verworden. Een oefenperiode. De paar weekjes Hillen en Rosenthal zitten er weer op. Het commando over de Nederlandse strijdmachten is inmiddels in handen van de NAVO gekomen. En we gaan over tot de orde van de dag. Toen ik vannacht de televisie uitzette wist ik het ineens zeker. Onze regering is een volwaardige regering, niets minderheidsregering. De PVV stelde zich ook keurig op als een getrouwe coalitiepartner en bedankte de bewindslieden ,net zoals de overige partijen deden, voor de heldere uiteenzettingen. Nee, in dit land hebben we een meerderheidsregering die net als onze vorige regeringen het land leiden als zijnde een stageopdracht. Misschien zelfs wel langer dan 100 dagen. Een meerderheidsregering die door de vriendelijke uitstraling van Rutte geaccepteerd wordt. Toch een gedoogkabinet. Sorry.
