Toen mijn broertje 5 werd, was ik bijna 10. Hij gaf een feestje. Er waren 6 kinderen te gast. In totaal zaten we met acht kinderen aan tafel toen de spelletjes achter de rug waren (inclusief mijn broertje en ik). We hadden verstoppertje gespeeld, iets met een blinddoek en een ezel en vast nog wat dingen die ik nu vergeten ben. Het geheugen is selectief. Toch herinner ik me precies wat er aan tafel gebeurde. Een van de kinderen pakte gelijk een handje frites en twee kroketten en begon te eten. Marike at eerst haar bordje frites op om de kroket tot het laatst te bewaren, en zo deed ik dat ook. Toen ik de frites op had pakte ik mijn kroket waar ik recht op had, er waren er immers precies acht. Marike graaide mis. En begon hard te huilen. Zo hard dat mijn vader aan kwam snellen, de kroket op mijn bord zag, mij een fikse draai om de oren gaf en mij naar boven stuurde: ik had de kroket van Marike gepakt en als oudste moest ik het goede voorbeeld geven. Het is nu zo'n veertig jaar geleden maar nog steeds voel ik de behoefte om mijzelf te verdedigen. Ik heb het adres van Marike nooit achterhaald, maar ik hoop dat ze dit leest. Echt, het was niet mijn schuld! Ik had hoogstens even kunnen wachten, als oudste, alvorens ik de laatste kroket pakte. Veroordeeld worden om iets wat je niet hebt gedaan is traumatiserend. Ik had alle schijn tegen. Was de oudste, had als enige nog een kroket op mijn liggen, en als rossig jongetje kreeg ik bij de eerste de beste ware of niet ware beschuldiging ook nog een vuurrood hoofd. Ik had mijn uiterlijk tegen.
Gisteren was de eerste zittingsdag van Kapitein en Ridder Marco Kroon. Zijn priveleven ligt op tafel ("ik had een spaarkaart bij de seksshop") , de schijn tegen (uit de enige haren op zijn lichaam, 2 borstharen, blijken sporen van cocaine), en zijn uiterlijk tegen (daar snap ik niets van, maar dat zegt Marco zelf, hij heeft toch zelf zijn haren afgeschoren en lijkt sprekend op minstens een kwart van alle spelers uit de vaderlandse voetbalcompetitie, en niet alleen de vaderlandse). Het kan zomaar zijn dat hem een borsthaar aangenaaid is (matennaaierij komt ook bij veel voetballers voor) en dat blijkt dat deze Ridder niets te verwijten valt, op zijn spaarkaart na dan. Sparen bij een seksshop doe je niet. De man is voor de rest van zijn leven gestigmatiseerd, schuldig of niet, en wij smullen bij de verhalen. Rectificatieberichten op TV of in de krant zijn niet sexy, die lezen of horen we toch niet. Hoe moet Marco verder met de rest van zijn leven als blijkt dat hij onschuldig is?
Morgen Sylvio en Bunga Bunga in de rechtszaal in Italie. Hier lijkt het niet om de schuldvraag te gaan, maar om de strafmaat en hoe hij zich hier uit gaat redden. Maar is dat wel zo? De enigen die daar wat zinnigs over kunnen zeggen zijn de gasten die aanwezig waren op het feestje, zeg maar de Marikes van de kroketten. Berlusconi gaat achtenzeventig (78!) getuigen op laten roepen. Namen die nu uitgelekt zijn, zijn onder meer van Clooney en ook grote namen uit de voetballerij worden genoemd. Het belooft een groot mediaspectakel te worden met een rode loper richting de ingang van de rechtszaal. De Oscar-uitreiking zal er bij in het niet vallen. Drie vrouwelijke rechters mogen de zaak beoordelen. Wordt het een mannen-onder-elkaar proces waarin ze elkaar de hand boven het hoofd gaan houden of zouden er toch matennaaiers bij zijn? Het zal een van de twee worden. Berlusconi naar het gevang? Daar wil voorlopig nog niemand in geloven. Dat zijn mediaconglomeraat er wel bij zal varen is haast wel zeker. Bunga Bunga. Als ik een naam zou moeten verzinnen voor een nieuw roddelblad, dan wist ik het wel!
