Zaterdag Raymond

" Ik word niet beoordeeeld op wat ik doe, maar op wat ik deed ", op de omslag een foto van een ongeschoren Raymond van het Groenewoud met een afgeplakt oog. Hij kijkt weemoedig en lijkt zelf ook meer te geloven in zijn verleden dan in zijn toekomst. De foto moet mooier zijn dan het artikel  Dat kan niet anders. Ik vermoed een stuk met veel tragiek waarin hij aangeeft nog steeds volop inspiratie te zitten en midden in het leven te staan. De journalist zal het voor zoete koek aannnemen maar ondertussen vooral ingaan op wat Raymond in het verleden voor de Vlaame en Nederlandse jeugd van toen betekend heeft. Raymond, ik durf het magazine niet te openen. Jouw foto op de cover is al mooi genoeg. Mijn twee laatste herinneringen aan jou dateren nog geeneens van zo lang geleden. We stonden naast elkaar in een supermarkt in Brugge. Jij kon niet kiezen tussen de verschillende kaasjes in het koelvak. Ik heb jou geholpen en mijn lievelingskaasje aangereikt. Enkele weken daarna zag ik jou op het kerkplein in Arnhem tijdens een festival (letje) ter ere van onze koningin. Jij was ingeroosterd in het net-niet programma. na jou zou de hoofdact komen. Toch deed je het goed. Een en al vrolijkheid onder het publiek dat voornamelijk naar jou kwam kijken door wat je gedaan hebt. Je bent een legende. En dat koester ik. Ik hoop dat het kaasje heeft gesmaakt en morgen ga ik het artikel lezen. Nu nog niet.