Zaterdag Risk, Poker en de Bommen die opraken

Het is aftellen geblazen. Elke bom kan de laatste zijn. Nu is het van belang om natuurlijk geheim te houden welke bom de laatste zal zijn. Hoeveel zijn er eigenlijk nog? Duizend? Honderd? Tien? Nog drie? The Washington Post meldde gisteren dat de precisiebommen die in Libie worden ingezet door de strijdmachten van de NAVO op aan het raken zijn. Dit heeft de krant vernomen hebben uit bronnen van hoge NAVO functionarissen. De functionarissen worden natuurlijk niet met naam en toenaam genomend. Evenmin wordt er duidelijkheid gegeven over het aantal bommen dat nog geworpen kan worden. Is het bericht wel waar? Zit er een politiek doel achter het uitlekken van deze informatie? Is het een signaal aan de politici in met name West-Europa dat de bezuinigingen die in vrijwel in alle NAVO landen ingezet zijn nu hun tol gaan eisen? Willen de "hoge" NAVO functionarissen hiermee een signaal afgeven dat de Verenigde Staten zich wederom gaan inzetten in Libie? Toen een aantal weken geleden de NAVO eensgezind besloot om een eind te maken aan het bewind van Kadhafi leek het een kwestie te zijn van dagen. Wat te doen als Libie tegen een overmacht vanuit het Westen. Het Libische leger werd afgeschilderd als failliet. De vraag ging meer over hoe het verder moet met het land na Kadhafi dan dat er getwijfeld werd over de vraag of "we" Kadhafi wel even zouden afzetten. Nu een paar weken verder rijdt Kadhafi in een open auto door de straten van Tripoli en ruzien de ministers van defensie en hun regeringsleiders in Berlijn over de vraag hoe het nu verder moet. Vroeger speelde ik vaak Risk. Nachten lang. Behalve dat je een beetje mazzel nodig had, werd het spel bijna altijd gewonnen door degene met het grootste strategisch inzicht, de langste adem en het best in staat om bondgenootschappen te smeden die direct ontbonden werden naarmate de overwinning dichterbij kwam. Het uitputten van de tegenstander was cruciaal. Onder tafel op je schoot, onzichtbaar had je je troeven liggen. Kaartjes waarmee je extra munitie kon inzetten op een door jou gekozen moment. Voor je tegenspelers hield je dit angstvallig geheim. Nu had je er altijd iemand bij die zich armetieriger voordeed dan hij was. In stilte, met een trieste blik, steeds bereid om de gasten van drankjes te voorzien en toastjes te smeren en zich zodoende aan het spel te onttrekken potte hij langzaam een enorm leger op. Bijna onopgemerkt. Op het moment dat de tegenstanders zichzelf bijna uitgeput hadden speelde hij zijn troeven uit en rolde over het hele continent heen met zijn poppetjes om uiteindelijk het spel te gaan winnen. Hier moest ik aan denken toen ik het bericht van The Washington Post las. Het spel Risk wordt tegenwoordig niet zo veel meer gespeeld. Poker is veruit populairder. Er zijn weinig overenkomsten tussen het grote bordspel en het kaartspel dat Poker is. De grote overeenkomst is de mate van geheimzinnigheid die je in acht moet nemen over hoe sterk je bent. Een strakke blik, liefst zonnebril op en een onaantastbare lichaamshouding helpen daarbij. Het is alleen zo rauw dat het nu niet om een spelletje gaat maar om de bescherming van de bevolking van een land. NAVO tel niet alleen je zegeningen maar ook de kaarten die je in hand hebt voordat je ze op tafel gooit. En dat laatste geldt natuurlijk ook voor Kadhafi.

Vrijdag Wildersproces en De Pers

Ik heb geen idee hoe laat Bram Moszkowicz de avond voor een zware zittingsdag naar bed gaat. Misschien nog even met een half oog naar Pauw en Witteman kijken en het andere oog gericht op zijn vragenlijstjes. Beetje op tijd slapen is wel aan te raden. Het Proces Wilders is een mediaspektakel. Vaste camera's urenlang gericht op de hoofdrolspelers. De rechters, de getuigen, en Bram. Elke mimiek nauwkeurig in beeld. Af en toe een shot van Bram Moszkowicz samen met Geert Wilders. De kijker zou bijna vergeten dat het Geert Wilders is die terecht staat in het Proces dat zijn naam draagt. Het gaat deze week niet om Geert maar over Jansen. In hoevere is deze man als getuige deskundige beinvloed door professor Schalken, de grote man achter de aanklacht tegen Geert Wilders. Afgelopen dinsdag konden we via Journaal24, op TV en op internet, urenlang als we dat wilden, ons een beeld vormen van een specifieke avond uit het leven van Schalken en Jansen. De avond van de door Bert Hendriks georganiseerde eetclub. De hele uitzending duurde vele malen langer dan dat het diner zelf had geduurd. Vandaag vervolg erop. We sloten dinsdag af vanuit de vaste overtuiging dat Jansen en daarmee Bram Moszkowicz een punt had. Jansen was in de met alcohol doordrenkte avond beinvloed door Schalken. En dat hoort niet, dat mag niet, en als dat bewezen wordt dan kan zelfs het hele proces niet ontvankelijk worden verklaard. Vandaag dus een inkoppertje. Bram verhoort Bert Hendriks en zal vernemen dat het inderdaad gegaan is zoals we dinsdag afsloten. Schalken zal nog een keer opdraven om het gelijk van Bram te bevestigen. Saaie dag. Uitkomst staat vast. Gisteravond echter, om precies 23.44 werd er roet in het eten gegooid. Ik kwam net thuis van de schaakclub, zorgvuldig alle zetten genoteerd, je weet nooit wat je later allemaal voor de voeten wordt geworpen en wat je geacht wordt onhouden te hebben van een avondje met vrienden, en toch nog maar even de pc aan. Vast rondje langs Twitter , de kranten en NU.nl. Vers van Pers lees ik ineens dat die verduvelde journalist Kustaw Bessems als enige de moeite heeft genomen om zich te verdiepen in wat Arabist Jansen, de belangrijkste getuige deskundige nota bene, geschreven heeft. In een niet zo lang geleden verschenen boek van Carel Brendel (De Onzichtbare Ayatollah) , oktober 2010, de periode waarin deel 1 van het Wildersproces speelde, schreef Jansen zelf een hoofdstuk. Daarin gaat hij in op het proces Wilders en de beruchte eet-club avond. In tegenstelling tot wat hij afgelopen dinsdag onder ede verklaarde, dat Schalken hem probeerde te beinvloeden, beweert hij in Brendels boek dat dit absoluut niet zo was. Nu zal Brendels boek niet bij iedereen op het nachtkastje liggen, maar het is wel uitermate vreemd dat niemand de moeite heeft genomen zich te verdiepen in de laatste schrijfselen van de belangrijkste getuige deskundige. Dat Kustaw Bessems het boek gisteren pas uit de folie gehaald heeft en snel heeft gelezen om er om 23.44 nog snel even uit te citeren is ook ongeloofwaardig. Ik hoop maar voor Bram Moszkowicz dat hij gisteren op tijd naar bed is gegaan, telefoon heeft uitgezet, en de om kwart voor 12 gepubliceerde column niet gelezen heeft. Gisteren schreef ik in Dagtaak over de nachtmerrie van Schalken en zijn slapeloze nacht. Ik ben benieuwd als zo de camera's gaan inzoomen wie van de aanwezigen de afgelopen nacht met het boek van Brendel in de hand door het huis heeft gebanjerd. Ik schat in dat we de zitting zo beginnen met een schorsing en dat er een leespauze wordt ingelast. De verkoopcijfers van Brendel zullen gaan stijgen. Voor Kustaw te hopen dat hij daar met Carel goede afspraken over heeft gemaakt.

Donderdag Vertigo Duizelingwekkende Hitchcock en de eetclub

Er zijn van die avonden die je achteraf zo snel mogelijk wilt vergeten. Sterker nog: waarvan je vindt dat ze nooit plaats hadden moeten vinden. Met de nodige alcohol in je lichaam kan je de slaap niet vatten, draaierig, misselijk. Ik probeer me te herinneren wat ik allemaal gezegd hebt die avond maar dat gaat moeizaam. De beelden die naar boven komen zijn de flessen wijn, de ossehaas met de bovenmatige hoeveelheid ongare champignons erop en de te zure salade. De gedachte eraan maakt me opnieuw misselijk en ziek. De koffie was goed, maar waarom toch dat glaasje cognac genomen, en daarna nog een. Dat was de druppel. Beter gezegd de druppels. Ik weet nog dat ik de auto heb laten staan en de taxi naar huis hebt genomen. Die verdomde eetclub. Begonnen als een leuke intellectuele uitdaging. Zo eens in de tijd met een paar vrienden de tijd nemen om onder het genot van een hapje en een drankje de wereld te begrijpen. Het begon al mis te gaan een paar jaar geleden toen die wijsneus van de radio, ach hoe heet hij ook al weer, het nodig vond om af en toe mee-eters uit te nodigen. Dat verhoogt het niveau van het intellectuele debat vond hij. Goed, ik ben er in meegegaan. Wij allemaal eigenlijk. Het enige wat het heeft opgeleverd is dat de kwaliteit van de wijn omhoog is gegaan. Je schenkt geen bocht aan gasten natuurlijk. In het begin ging het nog. Schrijvers, publicisten, je kent het wel dat volk. Betweters zijn het zonder dat ze enige maatschappelijke verantwoordelijkheid dragen. Ik heb daar meerdere malen de degens mee gekruist. Jij mag raden wie uiteindelijk aan het langste eind trok. Steeds meer drank. Vooral die loslopende self-employed publicisten zijn het ergst. Avonden natuurlijk in het cafe, die kunnen het hebben en zijn heel wat gewend. Vanavond was anders. Die baard was er. Enge man, volgens mij van de blauwe knoop. Als reactie drink je dan natuurlijk zelf te veel: eens even laten merken dat het ook anders kan. Achteraf had ik mijn professionele antenne natuurlijk scherper moeten afstellen. Ik ben kwetsbaar en die man is een stukjesschrijver. Hoop niet dat hij uit de school gaat klappen. Heb hem nog om de oren gezwaaid met wat velletjes papier. Over een paar dagen moet die baard opdraven als getuige-deskundige in een zaak waar hij de ballen verstand van heeft. Nota bene over een onderwerp dat me na aan het hart ligt. Sterker nog: een zaak die ik zelf heb voorbereid.

Ik ga me maar omdraaien en nogmaals proberen te slapen. Hoop dat ik niet dezelfde nachtmerrie krijg die me al dagen uit de slaap haalt. Hitchcock-achtige beelden overvallen me dan. Alsof ik van een hoge torenflat afval die in elkaar dreigt te storten. Je krijgt dan zo'n gevoel alsof je benen je langzaam naar de rand trekken en als je daar staat dat dan de grond onder je voeten wordt weggemaaid. Ground Zero zeg maar. Hoogtevrees heb ik altijd al gehad. Vertigo.

Woensdag Eerste boetes ivm Boerkaverbod uitgedeeld

In Frankrijk wonen ongeveer vijfenzestig miljoen Fransen. Daarvan noemen er zich ongeveer vijf miljoen moslim. Tweeduizend vrouwen dragen een boerka. Als elk van die vrouwen jaarlijks een boete krijgt van €150 om die boerka, dan levert dat de Franse staat jaarlijks driehonderduizend euro op. Omgerekend per Fransman is dat ongeveer een halve eurocent. Als de Fransen zeggen, ja maar dat is ons probleem niet, laten die Moslims dat maar ophoesten, dan is elke Moslim verantwoordelijk voor een slordige zes eurocent per jaar. Het gaat West-Europa en zo ook Frankrijk economisch niet voor de wind, maar ik kan me niet voorstellen dat ze voor die paar eurocent een politiemacht de straat op sturen om te speuren naar vrouwen met gezichtsbedekkende kledij. Er moet dus wat anders achter zitten.

In Nederland worden jaarlijks zo'n tienduizend motoren verkocht, laten die dingen zo'n jaar of 10 mee gaan (ik heb geen idee?) dan moeten er toch minstens 100.000 motoren rondrijden in Nederland. In Frankrijk, een land dat vijf maal zoveel inwoners heeft, zullen dat er ongeveer een half miljoen zijn. Per Boerka dus minstens tweehonderdvijftig helmen, tel je daar de helmen bij van de achteropzitters en het legertje bangescooterrijders, dan is het redelijk te veronderstellen dat je op een gemiddelde dag in Parijs 3 tot 400 maal meer kans hebt een onherkenbare persoon met een helm op tegen te komen dan een vrouw in Boerka.

Als de vrouw in Frankrijk onderdrukt wordt door haar man dan riskeert de man een boete van € 30.000. Op onderdrukking staat een straf. Dat lijkt me meer dan rechtvaardig. En daar is in de meeste landen al een redelijk goede wetgeving voor. Wel of geen boerka lijkt me in dat geval niet zoveel uitmaken. Aan vrouwen op straat kan je niet zomaar zien dat ze onderdrukt worden, zeker aan vrouwen met een boerka niet. Als het aanhouden van vrouwen met een boerka alleen maar een aanleiding zou zijn om van daaruit een verdergaand onderzoek naar onderdrukking in te stellen dan lijkt me dat vreemd. Als man zou ik dan mijn vrouw dwingen om de boerka uit te doen, dat scheelt een hoop ellende en ik kan verder mijn gang gaan. Dus dat argument van de Franse overheid lijkt me ook niet logisch. Dan blijven er twee dingen over: het esthetische aspect" de Fransen vinden het lelijk en niet in het straatbeeld passen" of gewoonweg symboolpolitiek.

Tweeduizend lelijk geklede vrouwen lopend door heel Frankrijk lijkt me niet echt op te vallen. Ik kom vaak in Frankrijk, zie zelden tot nooit een Boerka, maar zie vrij regelmatig erg lelijk geklede mensen. Vooral in het stadje Decize. Een klein stadje in de Bourgogne waar volgens mij het percentage lelijkerds en vreemde types hoger is dan in andere steden. Maar altijd gezellig en vrolijk in Decize!

Dan blijft alleen de symboolpolitiek over. En van symboolpolitiek gruwel ik.

Dinsdag Samen Sta je Sterk De VvPvv

Alleen is maar alleen. In je eentje kun je soms de beste ideeen hebben maar de slagvaardigheid wordt toch echt groter als je met meerderen bent. Het is niet voor niets dat mensen clubs, stichtingen of verenigingen oprichten, samenwerkingsverbanden aangaan, soms geregistreerd soms minder strak georganiseerd. Voorop staat het idee, het plan. Je wilt wat doen of bereiken. Een voetbalclub beginnen, een postzegelvereniging, een politieke partij of een belangenvereniging. Het idee begint met een behoefte, een noodzaak of uit onvrede. Wanneer je na vele avonden cafebezoek, vergaderingen, formeel en informeel het samen eens bent begint het te kriebelen: "We gaan hier iets moois van maken!". Vanzelfsprekend is de eerste gedachte om de wereld te veroveren. Onze voetbalclub, nu nog spelend op het grasveldje op het Vondelpark zal ooit naam en faam maken! Vanzelfsprekend zal Onze nieuwe partij alle senioren in het land aanspreken, en wacht maar af: ook de jongeren zullen zich aangesproken voelen tot ons gedachtengoed! Of: Wij zijn zo kwaad op de plannen van het kabinet, we gaan ons verenigen en let maar op: als we daar op het Binnenhof staan en onze kritiek ongezouten gaan verwoorden dan kan het niet anders of we krijgen de massa achter ons.

Zonder ambities en duidelijke plannen geen succes. Dat het uiteindelijke resultaat altijd minder zal zijn dan aanvankelijk verwoord in het plaatselijke cafe mag de pret niet drukken. We staan waar we voor staan! Niets is zo leuk als dit soort beginnende clubjes op de voet te volgen en je in de schoenen te plaatsen van het groepje enthousiastellingen. Enthousiasme is aanstekelijk en wie weet steek je er inderdaad wat van op.

Zo was ik erg benieuwd naar de plannen en ideeen van een van de jongste verenigingen die Nederland rijk is. Gisteren opgericht en nu al een heuse website. dat belooft wat. De initiatiefnemers zullen de afgelopen maanden de handen flink uit de mouwen gestoken hebben als ze nu al vol op het web aanwezig zijn. De VvPvv. In eerste instantie dacht ik dat de PVV een voetbalclub had opgericht. De Voetbalvereniging van de PVV. Een sterk en verrassend plan leek me. Maar nee, de VvPvv staat voor de Vereniging voor de PVV aldus de Website. Maar, op dezelfde website: het staat ook voor Vrienden van de PVV, en om de onduidelijkheid volledig te maken, het staat ook nog voor Vrijheid voor de PVV. Kennelijk waren de twee initiatiefnemers van de VvPvv het nog niet helemaal met elkaar eens en hebben ze maar de consensus gezocht in de derde optie: Vereniging voor de PVV. De beginselverklaring van onze nieuwe vereniging is ook niet helemaal duidelijk en vrij slordig omschreven. In de haast. Schrijf- en stijlfouten sieren de pagina.

Wel zeer helder omschreven, zonder spelfouten, en op elke webpagina meerdere malen herhaald, zijn de kosten voor lidmaatschap. Varierend van €2,50 per jaar voor sympathisanten tot €10,00 per jaar voor volledige leden met stemrecht. Waarover ze dan moeten gaan stemmen en waar het geld aan besteed wordt is niet duidelijk. Het tabblad nieuwsbrief verwijst weer direct naar de pagina met de prijzen voor lidmaatschap. Veel geloof in hun eigen plan hebben de initiatiefnemers ook niet. Ach, zo schrijven ze: als we geen leden krijgen dan is dat een duidelijk signaal naar de Partij dat ze geen democratisering wenst.

Geert hoeft niet bang te zijn en de plannen van Hero lijken hiermee ondermijnd. Handige lui die Oege Bakker en Geert Tomlow. Wellicht toch eerst maar samen het cafe in om hun plannen echt eens door te praten samen.

Maandag Hillen: Onverzekerd de Champions League in

Regeren is keuzes maken. Regeren is ook uitleggen waarom je bepaalde keuzes maakt. Een beetje regering zorgt ervoor dat ze voldoende draagvlak heeft onder de bevolking. Dat maakt het een stuk makkelijker. In Nederland is dat redelijk ingebed, immers we zijn een democratisch land. We kunnen door de noodzaak van coalitievorming en gedoogmogelijkheden niet alles overzien als "bevolking"maar een redelijk inschatting van wat ons te wachten staat kunnen we wel maken. Of we het daar nu mee eens zijn of niet. Dat het rechtse kabinet flink zou gaan snijden in sociale voorzieningen en in linkse hobby's was te voorzien. Eens of niet eens, de meeste stemmen gelden. Hadden we maar met zijn allen andere keuzes moeten maken. Voorwaarde voor ons democratisch bestel is wel dat de maatregelen van een regering enigszins aansluiten bij de beloftes die de aangesloten partijen voor de verkiezingen maken, of in elk geval aansluiten bij het profiel dat ze uitstralen. Dat is wel zo handig.

Verrassend was dan ook dat dit kabinet afgelopen vrijdag instemde met ongekende bezuinigingen op defensie. Een op de zes banen gaat verdwijnen, waarvan de helft gedwongen, alle zestig Leopard tanks kunnen worden verkocht of naar de schroothoop gebracht, 6 grote schepen verdwijnen evenals vele F16s. Had de SP, Groen Links, of zelfs de PvdA deze maatregelen genomen dan was het meer voorspelbaar geweest en waren in rechts Nederland de rapen gaar geweest. Gelukkig, aldus Hillen vrijdag, hoeft rechts Nederland niets te vrezen want we zijn als klein Kikkerlandje nog steeds in staat om op Champions Niveau mee te spelen. Op zich al een vreemde metafoor. Alsof oorlogvoeren een titelstrijd is waarbij legers elkaar in de haren vliegen en de burgers, het publiek, op enigszins veilige afstand hun manschappen toejuichen. (Laten we deze vergelijking maar niet te hard verkondigen in landen die in oorlog zijn en waar dagelijks burgerslachtoffers vallen.)

Naar nu blijkt heeft Hillen heel iets anders willen zeggen. Uit bronnen van de Volkskrant blijkt dat uit de brief van Hillen een zeer cruciale zin is geschrapt. "Ik hoop dat deze brief bijdraagt tot het besef dat Nederland voor zijn veiligheid onderverzekerd dreigt te raken".

Mooie boel! Eerst kiezersbedrog (rechts snoeit op een wijze in defensie waarvan links nooit had durven dromen) , daarna illusies scheppen (we spelen op Champions Niveau mee) en dan blijkt ineens dat we als land onderverzekerd zijn en dat moeten verzwijgen voor de burgers die beschermd moeten worden.

Er staat ons nog heel veel te wachten de komende jaren. De bezuinigingsmaatregelen beginnen nu pas lekker op dreef te komen.

Zondag Buienrader, Bert Brussen en Geen Stijl

Het zijn de pioniers, "de vrije jongens" die internet ontwikkelen en ontwikkeld hebben. Zonder last of ruggespraak hun hobby uitoefenen. Uit frustratie, geldingsdrang of nobele drijfveren. Soms uit puur pragmatisme. Marktplaats is geboren doordat de magazijnen van een groot kringloopbedrijf volstroomden en het plan werd opgevat om dan maar rechtstreeks de verkoop van spullen via internet te regelen. Startpagina.nl is ontwikkeld door een brave huisvader die op zijn zolderkamer een pagina ontwikkelde om zijn familie en vrienden te helpen bij het vinden van leuke en interessante sites. Facebook is bedacht door meneer Marc Zuckerberg die uit liefdesverdriet en ernstige gevoelens van jaloezie een moderne wijze van stalking bedacht. En zo is de rij bijna onuitputtelijk. Het heeft de oprichters van weleer geen windeieren gelegd. Verleden week is Buienradar.nl verkocht. Aan RTL. Zoekmachine ILSE is verkocht aan VNU Media. Oude media kopen nieuwe media.

Het gaat om techniek, toepassingen, vormgeving, inhoud maar ook stijl en inhoud. Gisteren een interview met Bert Brussen in de Volkskrant (waarom doet die naam me steeds denken aan Hier Parijs hier, Jan Brusse??) van Geen Stijl. Na de overstap van Nico Dijkshoorn van Geen Stijl naar De Wereld Draait Door en de move van Geen Stijl om zich via PowNed te conformeren aan het Publieke Bestel -Rutger is al bijna de ideale schoonzoon geworden- gaat nu ook Bert Brussen van Geen Stijl de overstap maken. Van het Ongefundeerde, Nodeloos Kwetsende, en Tendentieuze Weblog naar de gerespecteerde, brave Volkskrant dat steevast door Geen Stijl de Azijnbode wordt genoemd. Bert Brussen gaf gisteren in de Volkskrant al aan dat hij erop hoopt dat zijn stukjes tot vele opzeggingen zullen leiden. Hij heeft er zin in.

Het zal hem niet makkelijk worden gemaakt. Een paar pagina's terug in dezelfde Volkskrant geeft Thom Meens aan dat de Volkskrant een nieuw beleid introduceert voor klagers en reageerders op artikelen. Onder de naam Ombudsman schrijft Meens dat vanaf nu alle reacties strak gecensureerd zullen worden. Eerst moet je je met naam en toenaam bekend maken, geen punt, maar daarna wordt je reactie ook nog eens onder de loep genomen door een team van specialisten die beslissen of je schrijfsel door de beugel kan. Hij waarschuwt, dat kan soms lange tijd duren! Als de reactie door de molen van de bureaucratie is gegaan en de toets der kritiek heeft doorstaan dan mag het op het snelle medium dat internet heet gepubliceerd worden. Dat is pas Geen Stijl.